Paweł Smolorz zarzucił mi na swoim blogu, że „stosując schopenhauerowską erystykę, dyskusję o Śląsku sprowadził(em) na mało ważny tor. Jednym cięciem przeciął(em) krwiste dialogi o wielokulturowej historii Górnego Śląska, o separatyzmie i antypolskości, o narodowości Ślązaków .” Autor stawia tezę, iż należy popierać takie inicjatywy jak Marsz Autonomii i takie obywatelskie organizacje jak Ruch Autonomii Śląska. Jego zdaniem władze państwowe i samorządowe są skostniałe i odseparowane od rzeczywistości, a marsz organizowany co roku przez autonomistów wyraża odrodzenie się śląskiej tożsamości. W tym kontekście Smolorz uważa, że mój tekst o liczbie uczestników zbanalizował dyskusję wokół Marszu Autonomii, ponieważ „dzień po imprezie, zamiast rozmów o przyszłości Śląska, rozpoczęła się matematyczna dyskusja na temat liczby ludzi przybyłych na marsz.”
Nie zgadzam się z takim spojrzeniem na sprawę. Nie zgadzam się z dwóch powodów. Po pierwsze: do podjęcia „matematycznej dyskusji” nie zainspirował mnie Schopenhauer i jego erystyka. Zauważyłem dosyć śmieszne zjawisko polegające na tym, że media najpierw podały liczbę tysiąca uczestników, a po kilku godzinach wszystkie się poprawiły i – posłusznie, bez dyskusji – podały za liderem RAŚ-u „jedynie słuszną” i magiczną liczbę „czterech tysięcy”. To właśnie zjawisko nazwałem na swoim blogu „cudownym rozmnożeniem uczestników Marszu Autonomii”.
Nie zgadzam się z Pawłem Smolorzem również dlatego, iż fakt kilkukrotnego zmniejszenia się liczby uczestników marszu w porównaniu z zeszłym rokiem, uważam za ważny. Świadczy to o tym, że wielu Ślązaków, którzy do niedawna popierali Ruch Autonomii Śląska, odwróciło się od autonomistów. Dlaczego tak się stało? To jest, tak naprawdę, najważniejsze pytanie do przedyskutowania po VII Marszu Autonomii. Do tego Brzytwa Ockhama (czyli nic innego jak zasada ekonomiki myślenia) jest bardzo przydatnym narzędziem.
http://www.dziennikzachodni.pl/artykul/948460,smolorz-po-7-marszu-autonomii-brzytwa-spyry,id,t.html
W Pośpiechu. 